یکی از این روزهایی که گذشت این وبلاگ هشت ساله شد. البته هشت سالگی شناسنامه‌ای! درست یادم نمی‌آید کی پست اول این وبلاگ را نوشتم، ولی این یادم هست که تاریخش تاریخی که کنار پست اول نوشته نیست.
از جهتی این وبلاگ آیینه بخشی از وضع این هشت سال من است، آیینه رفتار من در جهت آنچه خوب و درست می‌دانسته‌ام: نه چندان قابل توجه، نه چندان پربار، نه چندان پیوسته، ولی باقی.
از چیزهایی که قدری خاطرم را آرام می‌کند این است که اینجا را رها نکرده‌ام.
از چیزهایی که قدری خاطرم را آرام می‌کند این است که اینجا را رها نکرده‌ام.
